Można je spotkać od 2/VI– przełomu IX a nawet do X, na terenie całej polski – na nizinach na wilgotnych łąkach, w górach na suchych.
Wielkość:
samiec: 13–17 mm
samica: 20–24 mm
Skoczki z rodziny Omocestus
– krawędź przednich skrzydeł nie jest wklęsła jak u Stenobothrus – tym różnią się od Chorthippus.
– pole środkowe skrzydeł nie jest rozszerzone – tym odróżniają się od Stenobothrus
– boczne żebra przedplecza są wyraźnie złamane, z tyłu odstęp między nimi jest 2x większy niż w miejscu złamania
– pokładełko nie jest ząbkowane
kolor:
grzbiet: jaskrawozielony
zielony; brązowy; czerwony lub żółtawy – z możliwym kolorowym wzorem
boki: brązowe lub czerwone
koniec odwłoka – nigdy nie jest czerwone
Skrzydła:
– bez lub z nielicznymi plamami
– od góry zazwyczaj zielone
Dźwięk trwający ok 10–20 s przypomina szybko tykający zegar:
Pożywienie:
trawy i zioła
Obserwacje:
PL, Maz 2015 3/VI;
Podobne:
samice mogą być podobne do Stenobothrus lineatus i Omocestus ventralis.
bibliografia